ژاک لکوک، بازیگر صحنه و مربی بازیگری در فرانسه بود. وی به دلیل روش های تدریس در حوزه تئاتر فیزیکی، حرکات و میم هایش در مدرسه ای که در پاریس تاسیس کرد، شهرت داشت. لکوک از سال 1956 تا زمان مرگ بر اثر خونریزی مغزی در سال 1999 در آنجا تدریس کرد.
ژاک لکوک به عنوان تنها مربی قابل توجه قرن بیستم در حوزه ی جنبش حرکتی و تعلیم تئاتر با سابقه حرفه ای در ورزش و توانبخشی ورزشی شناخته می شد.
لکوک قصد داشت بازیگران خود را به شیوه هایی ترغیب کند که روش های اجرایی را بیابند که برای آن ها مناسب است. هدف او از آموزش، پرورش خلاقیت پرفورمر بود و نمی خواست مهارت های مدون به آن ها دیکته کند. روش تدریس او به عنوان روش منفی شناخته می شود. این استراتژی تدریس اساساً بر انتقادات وی بر جنبه های ضعیف یا غیرقابل قبول عملکرد هنرجو متمرکز بود. لکوک معتقد بود که این امر اجازه می دهد هنرجو به تنهایی دریابد که چگونه باید اجراهای خود را قابل قبول تر کند. لکوک نمی خواست به هنرجویانش بگوید که چگونه “درست” کاری را انجام دهند. او معتقد بود که این کشف قرار است بخشی از تجربه بازیگر باشد. هدف او تشویق هنرجو به یافتن راه های جدیدی برای بیان خلاق بود. بسیاری از بازیگرانی که در ابتدا به دنبال آموزش های لکوک بودند شامل کسانی میشد که نمی خواستند فقط از متن نمایشنامه برای بازی استفاده کنند.
آموزش وی شامل تأکید بر ماسک هایی بود که ماسک خنثی نامیده می شود. این ماسک خنثی شامل تقارن، ابروهایی نرم و دهان است تا برای انجام هر اکتی به کار بیاید. لکوک معتقد بود که این ماسک به هنرجویانش اجازه می دهد هنگام اجرا دستشان باز باشد و بگذارند دنیا بر بدن آن ها تأثیر بگذارد. دلیل این امر این است که به نظر می رسد چهره ی این ماسک نه گذشته ای دارد و نه دانش قبلی ای از نحوه کارکرد دنیا. این کار به هنرجویان اجازه می دهد در یک وضعیت ناآگاهانه زندگی و اجرا کنند. هدف این بود که ماسک خنثی بتواند به آگاهی از طرز رفتارهای بدنی بازیگر کمک کند چرا که هنگام پوشیدن ماسک بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار می گیرند.
