اولافور الیاسون ‎؛ هنرمند دانمارکی-ایسلندی است که برای هنرچیدمان و خلق مجسمه‌های بزرگ خود شناخته شده‌است. او در چیدمان‌ها و مجسمه‌های هنری خود با به کارگیری عناصری چون نور، آب و دمای هوا بینندگانش را نسبت به پروژه‌های خود آگاهتر می‌سازد.

آنجلا بولک اغلب با صدا و چیدمان کار می کند. او در هنر خود با مرزهای ریاضیات و زیبایی شناسی به خوبی بازی می کند. آنجلا علاقه خاصی به دستورالعمل ها و قوانین، به ویژه در زمینه فناوری دارد.

فیلیپ پارنو (متولد 1964 الجزایر) در پاریس زندگی و کار می کند. کارهای او شامل رسانه های مختلفی مانند فیلم، چیدمان، اجرا، نقاشی و متن است. پارنو بر گسترش ایده های زمان و طول زمان از طریق آثار هنری و برداشت های متمایز از یک نمایشگاه به عنوان یک رسانه تمرکز دارد. او آثارش را به صورت یک پروژه و نه یک شی ثابت خلق و رویکردهای منحصر به فرد در روایت را بررسی و بازنمایی می کند.

جوزف بویس هنرمند، معلم و نظریه پرداز هنری آلمانی بود که اثر هنری را به عنوان یک “مجسمه اجتماعی” که همه در آن مشارکت دارند در نظر می گرفت و معتقد بود که هدف هنر “تاثیر گذاشتن بر آدم ها و فعال کردن روابط حس های بینایی و شنوایی و تبدیل این حواس به یک اصل قابلیت برای کار”هست.

نام جون پایک هنرمند آسیایی اهل کره جنوبی است. او با انواع مدیوم ها کار کرده و به عنوان بنیانگذار هنر ویدئویی شناخته می‌شود. نام جون پایک یکی از نخستین هنرمندانی بود که در هنر خود از فناوری استفاده کرد. ایده‌های هنری او و آینده‌ای که پیش بینی کرده بود بسیار جلوتر از دوره زندگی خودش بودند. او همواره تلاش داشت هنر سطح بالا را به زندگی روزانه، نزدیک کند.

ولف واستل نقاش و مجسمه ساز آلمانی بود. او را یکی از اولین هنرمندانی می دانند که پذیرای هنرهای ویدئویی و چیدمان شد و از پیشگامان برنامه های هپنینگ آرت و جریان فولکس بود. تکنیک هایی مانند تاری و دکولاژ از ویژگی های کار او است؛ به همین ترتیب جاسازی اشیا در بتن و استفاده از دستگاه های تلویزیون در کارهای او مشاهده می شود.

ژاک لکوک، بازیگر صحنه و مربی بازیگری در فرانسه بود. وی به دلیل روش های تدریس در حوزه تئاتر فیزیکی، حرکات و میم هایش در مدرسه ای که در پاریس تاسیس کرد، شهرت داشت. لکوک از سال 1956 تا زمان مرگ بر اثر خونریزی مغزی در سال 1999 در آنجا تدریس کرد.

اتین دکرو هنرپیشه اهل فرانسه بود که نزد ژاک کوپو آموزش دید و در همان‌جا بود که دغدغه مدام تمام سالیان عمرش رقم خورد؛ میم جسمانی . در طول تاریخ طولانی کارش به عنوان بازیگر فیلم و تئاتر قطعات بسیاری ساخت که در تمامی آن ها بدن بازیگر ابزار اصلی بیان بود.